1961. De Belgische en de Amerikaanse regering slaan de handen ineen om hun macht in Congo te behouden. In de nasleep van de moord op Patrice Lumumba zet de CIA jazz-artiesten in als afleidingsmanoeuvre voor de westerse inmenging in de postkoloniale Afrikaanse politiek door onder andere de CIA, de Sovjetregering van Chroestsjov, de VN en het Belgische mijnbedrijf Union Minière. Tegen de achtergrond van de Koude Oorlog raken jazz en dekolonisatie zo onlosmakelijk met elkaar verbonden. De film volgt niet een strakke hoofdlijn of chronologie maar is meer een indrukwekkend bouwwerk van archiefbeelden, citaten, dagboekfragmenten en jazzmuziek, in een montage die soms associatief, soms ironisch, maar altijd uiterst precies is.