Geïnspireerd door zijn moeders huwelijk in de gevangenis brengt de Franse acteur en regisseur Louis Garrel een verrassende mix van komisch drama en feelgoodactie. Garrel speelt de zoon van een moeder die met een gevangene trouwt. Zijn wantrouwende perspectief op het huwelijk vormt de belangrijkste lijn van het verhaal, maar er duiken ook compleet andere invalshoeken op. Abel komt vast te zitten tussen gevoelens van achterdocht en zijn wil om de relatie met zijn moeder goed te houden. Samen met zijn beste vriendin Clémence bespioneert hij zijn moeders mysterieuze echtgenoot. De twee ontdekken een andere kant van Michel, maar daar blijft het niet bij. Ze komen in aanraking met delen van zichzelf waar ze het bestaan niet van afwisten. De toon van de film sluit optimaal aan bij de plot van de film. De natuurlijk klinkende conversaties zetten een lichte spanning tussen de personages in gang waardoor ze serieus overkomen. Hun onderlinge verhoudingen en emoties voelen oprecht en aangrijpend. Tegelijk komt de ko-medie naar voren. De afwisseling tussen het serieuze en het komische is goed getimed. De grappige stukjes versterken de oprechtheid waardoor het drama meeslepend blijft.