DONDERDAGFILM

Het is moeilijk onder woorden te brengen hoe groots Atlantis voelt. Monumentaal. Overweldigend.

Voormalig soldaat Sergej en zijn broer zijn aan het werk  in een massale staalfabriek waar alles dendert en dreunt en waar gesmolten staal alles doet baden in een helse oranje gloed. Het Oekraïne dat Vasijanovitsj zo krachtig neerzet, staat aan het begin van de lange nasleep van de Russische invasie. Sergejs met kogels doorzeefde woonplaats staat vol uitgebrande flats en gebouwen die op instorten staan. Als er al aan wederopbouw wordt gedaan, dan is het om een inmens groot winkelcentrum uit de grond te stampen. Buiten de stad: eindeloze moddervelden die vol liggen met mijnen. In de gebieden waar de strijd het hevigst was, is het grondwater zodanig vervuild dat het nog decennia ondrinkbaar zal zijn.

Sergej reist door dat landschap omdat hij aan de slag gaat als bezorger van water in dat vervuilde gebied. Met een rammelende oude tankwagen rijdt Sergej langs de soldaten, hulpverleners en af en toe gewone burgers die het onherbergzame landschap bevolken. Op een van die tochten maakt hij kennis met Katja, een vrijwilligster voor hulporganisatie Zwarte Tulp, die zich inzet om de lichamen van gesneuvelde soldaten te bergen en begraven – ongeacht aan welke kant zij streden. Katja’s intrede in Sergejs leven, leidt ertoe dat hij zelf voor Zwarte Tulp aan de slag gaat en confronteert hem met zijn eigen, traumatische oorlogsverleden. Katja brengt echter ook een sprankje hoop in zijn leven. Atlantis ging in 2019 in première op het filmfestival van Venetië, waar het de hoofdprijs won in het bijprogramma Orrizonti. Alternatieve titel: Atlantida / Атлантида.

De opbrengst van deze vertoning gaat naar Giro 555/Oekraïne.