Van de naoorlogse Duitse kunstenaars behoort Anselm Kiefer (1945) tot de top. Wim Wenders maakte een portret van deze vernieuwende kunstenaar. De film verkent het werk van Kiefer, waarin de kunstenaar de zin van het leven en de cyclische aard van geschiedenis onderzoekt en zich daarbij laat inspireren door literatuur, poëzie, filosofie, wetenschap, mythologie en religie. De documentaire volgt Kiefer gedurende meer dan twee jaar en belicht belangrijke fases van zijn carrière. Twee familieleden (Wenders’ jonge neef Anton en Kiefers zoon van middelbare leeftijd Daniel) spelen Anselm op verschillende leeftijden, terwijl de oudere Anselm Kiefer zichzelf speelt. Het zijn subtiele ensceneringen waarin de acteurs figuratieve poses uit Kiefers werk aannemen. Maar de kunst zelf is de ware ster van de film. In een trage beweging langs de sculpturen en schilderijen van Kiefer schenkt de camera bijzondere aandacht aan de gestapelde structuren, gipsen jurken en immense schilderijen. Een bijzonder portret en een unieke filmervaring.